منبع: وبلاگ کاغذ و قلم (طاهر خیری)
سهم مخاطب در مطبوعات تبريز چقدر است؟
سهم مخاطب در مطبوعات تبريز چقدر است؟
موضوعي که متاسفانه در کشور ما رواج دارد اين است كه رسانه ها از سیاستی پیروی می کنند که می گوید:' ما مصلحت مخاطب را بهتر از خود او می دانیم.' بنابراین رسانه های ما از مخاطب عاقلتر و داناتر هستند و مخاطبان انسانهای منفعلی می باشند که توانایی تمیز مسائل و آنچه را که می بینند ندارند. برخی روزنامه نگاران مدعی اند که هر آنچه که می نویسند و منعکس می کنند نیاز ها و خواسته های مخاطبان است در صورتی که آنان به انعکاس آنچه که خود یا همکارانشان با آن مواجه هستند می پردازند و دیدگاه و نیاز مخاطب هیچگونه دخل و تصرفی در موضوع گزارش یا خبر ندارد .اما آيا وقت آن نرسيده است كه این قالب ذهنی را فرو بريزيم ؟
مطبوعات محلي نمي‌دانند براي كه و چه كساني مي‌نويسند و چه تيپ، طبقه و جنس خواننده و مخاطب حاصل كار آن هستند، آنها نمي‌دانند مخاطبشان چه نيازها و علايقي دارد و از كدام مطالب، خبر و ... آنها لذت مي‌برند و به كدام ستون و صفحه‌اي توجه كمتر يا بيشتري نشان مي‌دهند
و اما در تبريز خودمان
بايد بدانيم مخاطب كنوني ما پويا و فعال است نه منفعل.او حق انتخاب دارد. اگر دلش خواست نشريه ما را ابتياع مي كند و مي خواند .اما اگر دلش نخواست چه؟ آيا نبايد انديشه كنيم كه چرا مخاطب نداريم ؟اصلا نشريه را براي چه و براي كه منتشر مي كنيم ؟براي رفع تكليف،براي آگهي،براي خوشايند ديگران يا براي مخاطب؟اگر با بحران مخاطب مواجهيم و فاصله ما و مخاطب فرسنگها ست نبايد به خود رجوع كنيم تا ببينيم اشكال كارمان در كجاست؟چرا تا به حال اتاق فكر تشكيل نداده ايم تا بدانيم مخاطب مان كيست و چه نياز هايي دارد؟اگر مخاطب ما ااقبالي براي خواندن نشريه ما نشان نمي دهد دليلش چيست؟ذائقه و نياز مخاطب ما تغيير كرده است پس ما هم بايد تغيير كنيم.چند درصد از اخبار و مطالب نشريات تبريز توليدي است و چند درصد نيز كپي شده از خبرگزاري ها. چه تعدا از نشريات تبريز ستون با مخاطب دارند؟
اگر مي خواهيم از وضع موجود به وضع مطلوب برسيم و در سبد كلاي مصرفي مخاطب قرار بگيريم چاره اي نداريم جز اين كه با مخاطب ارتباط برقرار كنيم.مخاطب را به متن رويدادها بكشانيم و او را درگير كنيم در اين صورت است كه با بازخورد مخاطب مواجه خواهيم شد و ارتباطمان تعاملي و دو طرفه خواهد بود.از همين نقطه است كه مخاطب احساس مي كند نشريه مورد نظرش سنگ صبورش است و مشكلش را با او در ميان مي گذارد.
مخاطب با خودش تحليل هزينه- فايده مي كند تا بداند آيا از آنچه كه براي خريد نشريه هزينه مي كند چقدر دانش و اطلاعات كسب مي كند و چقدر به نياز هاي خبري اش پاسخ داده مي شود .لذا مديران مسئول نشريان تبريز حلاجي كنند كه آيا محتواي نشريه شان از غناي لازم و مطابق خواست مخاطب برخوردار است يا نه.
اگر اعتماد مخاطب را كسب كنيم و حلقه اتصال او با حاكميت و مسئولان باشيم قطعا نيمي از راه را رفته ايم.شرط اعتماد مخاطب به مطبوعات محلي برجسته سازي مشكلات و معضلات مردم و جامعه،نقد عالمانه بر مدار قانون و غني سازي محتوايي مطابق خواست مخاطب است.بايد به طور مرتب درد دل مردم در لابه لاي نشريه منعكس گردد.بايد اطلاعات و دانش روز را توام با آموزش به مخاطب انتقال دهيم.اطلاعاتي در مورد شهر، زندگي،سرگرمي،فرهنگ و سنن قومي بدهيم تا مخاطب مان تغذيه فكري گردد. درج خبر سخت در مطبوعات محلي براي اطلاع مخاطب لازم است اما با وجود رسانه هاي متعدد و بمباران خبري كه از هر سوي به مخاطب وارد مي شود تكرار همان خبرها شايد لازم نباشد و از همين جاست كه نياز به انتشار و توليد خبر نرم بيش از پيش احساس مي شود..لذا از همين دريچه مي توان به قلب مخاطب راه يافت و او را با نشريه همراه ساخت.
علي ايحال اگر مي خواهيم در ويترين مطبوعات جايگاهي مناسب براي خود كسب كنيم تنها راهش مخاطب شناسي و تامين نياز هاي اوست.در غير اين صورت قصه همان است كه هست.
راستي سهم مخاطب در مطبوعات تبريز چقدر است؟
۱ نظر:
سلام رئیس وبلاگ بهار تبریز به روز شد: هدفمندی یارانه ها و کیاست ما!
ارسال یک نظر